Herpes zoster, ook bekend als gordelroos, is een virale huid aandoening gepaard gaande met roodheid en met vocht gevulde blaasjes die korsten vormen en littekens kunnen veroorzaken. Dit kan samengaan met hevige pijn. Indien de huid rond het oog of de neuspunt aangedaan is, dan is de kans groot dat het oog ook mee doet.
Herpes Zoster, beter bekend als gordelroos, is een virale ziekte die een huidziekte veroorzaakt. Deze gaat gepaard met roodheid en met vocht gevulde blaasjes. De blaasjes vormen korstjes en kunnen blijvende littekens geven.
Het Varicella Zoster virus, hetzelfde virus als van waterpokken, is de veroorzaker van de Herpes Zoster. Na jaren in een soort slaapstadium te hebben verkeerd, kan het virus weer actief worden. Dit gebeurt meestal bij oudere mensen of bij mensen met een verminderde afweer.
De eerste symptomen zijn ernstige pijn of jeuk, gevolgd door roodheid van de huid. Tenslotte enkele of meerdere met vocht gevulde blaasjes. De verspreiding van de blaasjes volgt het patroon van de aangedane zenuw. De pijn is meestal hevig en gaat gepaard met branderigheid, een kloppend gevoel en overgevoeligheid van de aangedane huid. De roodheid duurt drie tot zes weken maar sommige patiënten houden maanden en soms jaren last van de pijn. Dit noemen we het “postherpetische pijn syndroom”. Bij mensen met een slechte afweer (zoals patiënten met AIDS, of na een orgaantransplantatie) kan de ziekte een veel ernstiger beloop hebben.
Herpes Zoster zit meestal in de zenuwen rond het oog, vooral de zenuwen die het gevoel van het bovenooglid de huid van het voorhoofd en de neuspunt verzorgt. Als het virus de gevoelszenuw van het oog infecteert kan dit leiden tot ernstige problemen zoals hoornvlies zweren, ontsteking en glaucoom. Deze verschijnselen kunnen gelijktijdig met de huid symptomen ontstaan, maar ook weken nadat de blaasjes zijn verdwenen. De aanhoudende pijn wordt veroorzaakt door beschadiging van de gevoelszenuwen die nog jaren overgevoelig kunnen blijven.
De behandeling bestaat uit pijnbestrijding. Goede hygiëne kan verspreiding van de infectie tegengaan of beperken. Antivirale medicijnen, corticosteroiden en andere medicijnen kunnen in bepaalde situaties verbetering geven. Als het oog geïnfecteerd is kan er behandeld worden met oogdruppels, oogzalf, tabletten of een infuus. De meeste patiënten genezen zonder restverschijnselen.
Sommige patiënten houden ondanks de vele medicijnen blijvende schade aan het gezichtsvermogen of blijven pijn houden nadat de oorspronkelijke klachten zijn verdwenen.
